As primeiras redes Ethernet eran tecnoloxías de redes de datos baseadas en CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access/Collision Detection - Acceso múltiple con detección de portadora/Detección de colisións) que utilizaban medios de comunicación compartidos. Cando aumentaba o número de hosts, producíanse colisións graves, tormentas de difusión, unha degradación significativa do rendemento e mesmo interrupcións da rede. Aínda que a interconexión de LAN mediante dispositivos de capa 2 podía resolver os problemas de colisión, non conseguía illar as mensaxes de difusión nin mellorar a calidade da rede. Isto levou ao desenvolvemento da tecnoloxía VLAN, que divide unha LAN en varias VLAN lóxicas; cada VLAN representa un dominio de difusión, o que permite a comunicación dentro da VLAN coma se fose unha LAN, á vez que impide a comunicación entre VLAN e confina as mensaxes de difusión dentro dunha VLAN.